- Κλεινόμαστε στο σπίτι μας, διακόπτουμε τις συνήθεις δραστηριότητές μας (ιδιαίτερα εκείνες από τις οποίες αντλούσαμε ευχαρίστηση), πηγαίνουμε με το ζόρι στην εργασία μας και απομακρυνόμαστε από φίλους και γνωστούς;
- Αισθανόμαστε ένα «βάρος» στο στήθος, πολύ άγχος και η διάθεσή μας είναι τις περισσότερες ώρες της ημέρας (και τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας) κακή;
- Κλαίμε συχνά χωρίς εμφανή λόγο;
- Παρουσιάζουμε διαταραχές του ύπνου (τύπου αϋπνίας ή υπερυπνίας), ανορεξία ή σημαντική αύξηση της όρεξης, διάχυτους σωματικούς πόνους (π.χ. κεφαλαλγία, πόνους στην πλάτη και τον αυχένα, κ.τ.λ.) και γαστρεντερικά ενοχλήματα;
- Δυσκολευόμαστε να συγκεντρωθούμε π.χ. σε μία δουλειά ή στο διάβασμα ενός βιβλίου;
- Δυσκολευόμαστε να πάρουμε καθημερινές αποφάσεις;
Όλα τα παραπάνω και κυρίως ο συνδυασμός αυτών, αποτελούν σημάδια ότι πάσχουμε από κατάθλιψη. Εάν τα συμπτώματα είναι λιγότερο έντονα αλλά διαρκούν για περισσότερο από δύο χρόνια, τότε παρουσιάζουμε την λεγόμενη δυσθυμία, δηλαδή μία πιο ήπια, σε σύγκριση με την κατάθλιψη, αλλά χρόνια συναισθηματική διαταραχή.
Το μείζον πρόβλημα για όποιον πάσχει από κατάθλιψη είναι, πέρα από το καθημερινό «βουνό» το οποίο αισθάνεται ότι ανεβαίνει, ότι αντιμετωπίζει με απελπισία το παρόν και το μέλλον του και ανακυκλώνει την κακή του διάθεση, η οποία σε ακραίες καταστάσεις μπορεί να οδηγήσει τον πάσχοντα ακόμη και σε απόπειρα αυτοκαταστροφής.
Πολλές φορές η κατάθλιψη μπορεί να συνυπάρχει με αγχώδεις διαταραχές και κατάχρηση αλκοόλ και άλλων ψυχοδραστικών ουσιών.
Πολλές φορές ο πάσχων δεν καταλαβαίνει ότι έχει παρουσιάσει συμπτώματα κατάθλιψης, βυθισμένος καθώς είναι σε έναν αγωνιώδη και απαισιόδοξο προσωπικό κόσμο. Είναι σημαντικό λοιπόν να έχουμε κατά νου όλα τα παραπάνω, όχι μόνο για εμάς τους ίδιους, αλλά ενδεχομένως και για τους γύρω μας, τους φίλους και τους συγγενείς μας, έτσι ώστε να τους επισημάνουμε με ηρεμία ότι είναι αναγκαίο να αναζητήσουν βοήθεια από έναν ειδικό της ψυχικής υγείας. Η έγκαιρη θεραπευτική παρέμβαση είναι ζωτικής σημασίας στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης.
Η κατάθλιψη απαιτεί εμπειρία από τον ειδικό, πολύ προσεκτική προσέγγιση του ασθενή και αντιμετωπίζεται με συνδυασμό ψυχοθεραπείας (π.χ. γνωσιακής-συμπεριφορικής, υποστηρικτικής, κ.τ.λ.) και φαρμακοθεραπείας (κυρίως SSRIs όπως σερτραλίνη, φλουοξετίνη, σιταλοπράμη, αλλά και φάρμακα με συνδυαστική δράση όπως οι δύο SNRIs βενλαφαξίνη και ντουλοξετίνη, και η μιρταζαπίνη), λαμβάνοντας υπόψη το ατομικό προφίλ του πάσχοντος και προσαρμόζοντας την θεραπεία σε εκείνον και όχι το αντίστροφο.
